Ferrandus of Carthage, Epistle 7, Ad Reginum Comitem Paraeneticus, on Swearing

Ferrandus of Carthage, Epistle 7, Ad Reginum Comitem Paraeneticus, on Swearing

Written 528 CE.

Epistle 7, Ad Reginum Comitem Paraeneticus, 16

Source: PL 67:944-945

Pessimum nefas falsa iuratio, et si paulo altius consideres, inutilis semper, maxime exercitum gubernantibus. Mutabilia enim iuvenum corda, sacramenti vinculo frequenter ligantur, ut fide stabili bella suscipiant; et tunc firma sit securitas ducibus, si religionis timor iurare falsum non sinat milites. Quam grave itaque et quam perniciosum, ut videant vel sentiant solvi facile sacramentum, ducisque sui invitentur exemplo leve aestimare periurium? Quidquid proinde iuramento intercedente confirmas, ratum semper observa; sive inimico gratiam, sive veniam reo, sive laborantibus tecum praemia pollicearis; et hoc, adhibita invocatione nominis Dei, credibile facias operando; nullius utilitatis consideratione, nullius periculi formidine debes irritum facere. Fixus sit et immutabilis sermo, cuius fidei testis est adhibitus Deus. Una plane causa solvendae iurationis existit, si aliquid iratus iuraveris, unde possis Deum per quem iuras offendere. Verbi gratia, si tibi pro delinquentibus nunquam posse satisfieri terribiliter iures; si interitum civitati, vel populo, iurans mineris; si penitus in ecclesia non orandum; vel alia quae divinus timor prohibet, humanae tentationis ad praesens victus infirmitate, iuraveris exsequenda: tunc plane non est perficienda iuratio, quia non ibi divinis humana praeponis, sed divina potius contemplaris; ut magis sic te iurasse poeniteat, dum complere quod iuraveris pudet. Etiam sic quippe divina praeponuntur humanis, illorumque verborum teneri incipiet regula, quae vetans homines cito iurare, imo nunquan volens iurare: Nolite, ait in Evangelio, iurare, neque per coelum, neque per terrama: sit autem sermo vester, est est, non non (Matth. V, 34). Quae utique quisquis operatur, imitator existit ipsius Filii Dei, de quo beatus ita loquitur Paulus: Non est in illo EST et NON; sed EST in illo fuit (II Cor. I, 18, 20) semper. Immutabilis quippe est, sicut verus Deus, et cum Patre et Spiritu sancto naturaliter unus Deus. Cuius nomen inquirens fidelissimus Moyses, voce sibi coelitus reddita tremebundus audivit: Ego sum qui sum. Et dices filiis Israel: Qui est, misit me ad vos (Exod. III, 14). Profecto magna est gloria in eo manere qui est, eum sequi qui est: et quia nos mutabiles facit infirma natura, nec possumus immutabili Deo per aequalem potentiam comparari, ut sicut semper in nobis est, ita et nos in illo valeamus esse; sit saltem sermo noster, est est, non non; et sive iuramento intercedente, sive cessante, nitamur in veritate certissimi permanere. Divina namque est veritas, unde multum veraciter Dei Filius dixit: Ego sum veritas (Ioan. XIV, 6). Et sicut de charitate recordamur Ioannem dixisse: Qui manet in charitate, et Deus in illo manet (I Ioan. IV, 16); ita similiter si velimus dicere, non mentimur: Qui manet in veritate, in Deo manet, et Deus in illo manet. Praeponamus igitur veritatem cunctis utilitatibus temporalibus, et tunc rite inveniemur humanis divina praeponere. Veritatem plane nobis aut ratio manifeste demonstret, aut Scriptura divinitus inspirata commendet, aut sacerdotum doctrina fidelis ostendat. Sub specie enim veritatis plerumque falsitas vindicatur; et nisi adsit bonis ducibus pia cordis humilitas, ut quoties requirunt veritatem, saecularis dignitatis removeant potestatem, miserabiliter anteponentur humana divinis; ut temere audeat, quamvis dux, tamen Ecclesiae discipulus, Ecclesiam docere; nec iudicia sequi sacerdotum, sed velle potius de sacerdotalibus iudicare iudiciis.

Epistle 7, Ad Reginum Comitem Paraeneticus, 19

Source: PL 67:948 [Translation mine]

The Law prohibited false swearing, the Gospel decree is stronger, do not swear

Prohibuit lex falsum jurare; jussit Evangelium penitus non jurare.